Actualiteiten |
07 maart 2015 - Informatie
van de commissie Kerk en Wereld |
|
Toegewijd leven
Zij die ons inspireren tot toegewijd leven of anders gezegd: de mensen
toegewijd… in de richting van God, zijn voor ons ook ‘Vrouwen in
het Zwart’. Mogelijk denkt u: Wat bedoelen ze dáár nu weer mee?! Degenen
onder u die al een sterke zwak hebben voor deze vrouwen vinden het vast
niet erg dat we eerst een stukje geschiedenis geven:
Na twintig jaar Israëlische bezetting van de Westoever en Gaza, brak in
1987 de eerste Palestijnse intifada uit. Als reactie hierop begonnen
Israëlische, joodse vrouwen aan een wekelijkse manifestatie in Jeruzalem
en op andere publieke plekken. Velen van hen komen al vanaf 1988 iedere
vrijdagmiddag in het zwart gekleed samen, en vormen van 1 tot 2 uur
stiltekringen.
|
Het blad van Vrouwen voor Vrede laat een van deze vrouwen van
Women in Black (WIB) aan het woord: “Al 27 jaar sta ik hier elke
vrijdagmiddag van 1 tot 2 uur. Er is nog geen week verstreken zonder
gevloek en gespuug. Ik hoop op een dag dat mede-Israëliërs gaan inzien
dat het mogelijk is om een staat te hebben in Israël én Palestina. Voor
nu gaat het me er vooral om dat de bezetting beëindigd wordt”, aldus
Nomi Morag, een Israëlische vrouw van rond de 60.
De beweging
Women in Black
telt onder haar leden ook
veel Palestijnse vrouwen met de Israëlische nationaliteit. Alle leden
proberen, naast deelname aan de wekelijkse stiltekringen, vrouwen te
helpen die in bezet gebied wonen; ook bezoeken zij gedetineerden in
Israëlische gevangenissen.
Tijdens de manifestaties tonen de vrouwen borden met End the
Occupation (Stop de Bezetting) en soortgelijke boodschappen. De
vrouwen proberen niet in discussie te gaan met de omstanders. Door de
betoging in stilte te houden hopen de vrouwen op een waardige
uitstraling. Helaas zijn de seksueel getinte en politieke scheldwoorden
nogal neerbuigend en zeer haatdragend. Nomi: “Deze Israëlische
burgers weten niet waar ze het over hebben. Het zijn Israëliërs, net als
ik, maar eigenlijk komen ze van een andere planeet. Ik snap niet dat
mensen kunnen vasthouden aan zo’n beperkt gezichtsveld.” De vrouwen
blijven proberen meer jeugd te betrekken bij WIB: “Jonge mensen
zijn tegenwoordig extreem nationalistisch. Door de rellen van
Palestijnse kant proberen Israëliërs de aandacht te vestigen op Israël
als staat en Palestina als bedreiging. Ik houd mijn hart vast voor de
toekomst van deze extreem nationalistische Israëliërs. Ze zien niet in
dat het niet gaat om de staat Israël, maar om de onrechtvaardige
behandeling van de Palestijnen.”
Op zeer veel plekken in de wereld worden stiltekringen Vrouwen in het
Zwart - wake voor vrede in Israël/Palestina, gehouden. In Nederland
onder andere in Amsterdam, Groningen, Utrecht, Middelburg en Maastricht.
In sommige kringen sluiten ook Mannen in het Zwart zich aan. Voor
Kerk & Wereld leiden deze vrouwen die onder andere week na week
blootstaan aan gespuug, bespotting en scheldkanonnades omdat zij
letterlijk en figuurlijk stil staan bij het onrecht van de bezetting van
Palestijnse grond, een toegewijd leven.
|
|
De olijfboomcampagne meldt
In de week van 9 februari 2015 hebben wel
veertig buitenlandse vrijwilligers in Bethlehem geholpen met het
aanplanten van gesponsorde olijfbomen bij Palestijnse boeren. Gedurende
vier dagen werkten deze vrijwilligers hard om ruim 2000 olijfbomen aan
te planten. De campagne meldt ook, dat in de nacht van maandag 16 op
dinsdag 17 februari alle 500 olijfbomen die een paar dagen daarvoor
werden aangeplant bij een Palestijnse boer van de familie Abu Shanab ten
noorden van Hebron in de Westelijke Jordaanoever, uit de grond waren
getrokken en vernield door een groep kolonisten uit de nabijgelegen
nederzetting. Alle 500 olijfbomen zijn uit de grond getrokken. Een groot
deel is meegenomen, de rest ligt op het land, duidelijk opzettelijk
vernield, zodat ze niet opnieuw geplant kunnen worden. De boer schat in
dat het een aantal uren heeft gekost om alle bomen uit de grond te
verwijderen. Het was duidelijk een goed geplande actie. De boer is wel
van plan om een klacht in te dienen bij de Israëlische autoriteiten,
maar hij verwacht daar niet veel van. “Als je vijand je rechter is, hoe
kun je dan rechtvaardigheid verwachten?”
Abu Shanab geeft niet op en is van plan om zijn land opnieuw te
beplanten met olijfbomen van de Olijfbomencampagne. “Dit is onze
manier van geweldloos verzet. Ze willen ons van ons land af pesten, maar
wij zijn hier geworteld. Terwijl de joodse kolonisten het nieuwe leven
vernielen, gaan wij door met nieuw leven naar het land te brengen.”
|
De Nederlandse Olijfboomcampagne, een actie die ondersteund wordt door
de organisaties ICCO, Cordaid en twee christelijke jongeren
organisaties, heeft in de afgelopen jaren duizenden door Nederlanders
gesponsorde olijfbomen, waaronder ook tientallen door JMJ, aangeplant
bij Palestijnse boeren. Deze Olijfboomcampagne vraagt de sponsors om een
protestbrief te schrijven. Kerk & Wereld heeft geschreven aan Minister
Koenders, de Commissie Buitenlandse Zaken, de Nederlandse ambassade in
Tel Aviv, de Nederlandse vertegenwoordiger in Ramalla en de Israëlische
ambassade in Den Haag.
Mogen wij u vragen om gebed voor de Vrouwen in het Zwart, voor
de Palestijnse boeren die het zo zwaar te verduren hebben en
voor de politiek dat zij nu eindelijk eens juiste, rechtvaardige
keuzes maken. |
|
‘India Actief’
India Actief
is het informatieblad van de Landelijke India Werkgroep (LIW). Voor U
gelezen in het nummer van november 2014:
DALIT-VROUWEN STRIJDEN TEGEN SEKSUEEL GEWELD
Asha Kowtal, algemeen secretaris van het Indiaas Forum voor de Rechten
van Dalit-Vrouwen (AIDMAM), en Dalit-filmmaakster Thenmozhi
Soundararajan waren in juni te gast bij LIW. Zij willen de wereld
getuige maken van de strijd van Dalit-vrouwen:
In de lente van 2014 klommen een kleine honderd Indiase vrouwen in
riksja’s, auto’s, jeeps en busjes en begonnen aan een Mars voor het
Zelfrespect van Dalit-Vrouwen. Ze bezochten de plekken waar
Dalit-vrouwen slachtoffer waren geworden van (seksueel) geweld. Ze
ontmoetten de vrouwen en hun families; met straattheater en
demonstraties trokken ze de aandacht van media en publiek, ze riepen
politie en justitie ter verantwoording.
Nu doen zij hun verhaal in Europa en de VS. Op een evenement in Den
Haag, georganiseerd door FNV Mondaal en LIW, vertelden ze hoe men hen -
onder meer via de sociale media - kan steunen. De LIW organiseerde ook
gesprekken met Kamerleden en Buitenlandse Zaken. De NRC bracht een groot
artikel onder de kop: Je mag een Dalit-meisje verkrachten en doden.
Kamerleden van diverse fracties riepen Minister Timmermans van BZ op
tot actie om het onbestrafte geweld tegen Dalit-vrouwen bij de Indiase
regering, de VN Mensenrechtenraad en de EU aan de orde te stellen. De
Minister liet weten dat hij het onderwerp heeft aangekaart bij de
Indiase regering en in de dialoog met de Speciale VN Rapporteur voor
Geweld tegen Vrouwen. Toch blijft de aanpak rond dit onderwerp zeer
terughoudend. Nederland doet in de VN en de EU bijna niets om de
schending van de mensenrechten van 260 miljoen Dalits aan de orde te
stellen. Terwijl VN Rapporteurs daar inmiddels vele tientallen
aanbevelingen voor hebben gedaan.”
De LIW is een stichting met als doel vanuit Nederland bij te dragen aan
een menswaardig bestaan voor de (kans)armen in India. Zij doet dit door
voorlichting en campagnes.
LIW, Mariaplaats 4, 3511 LH Utrecht. Website:
www.Indianet.nl |
|
|
Over religie en geweld
Zijn religies de schuld van het grote bloedvergieten in de geschiedenis?
Duizenden jaren heeft de mens niet beschikt over voldoende middelen om
zichzelf te gronde te richten. Maar met massavernietigingswapens is hij
nu wel degelijk in staat om dat te doen.
De gewelddadige drang in de mens wordt vaak verbonden met het
religieuze: oorlog en religie lijken onontwarbaar verstrengeld te zijn.
Karen Armstrong, een van de meest vooraanstaande schrijvers op het
gebied van godsdienst, windt er geen doekjes om. Zij schrijft openhartig
over deze verstrengeling. Maar tegelijkertijd laat zij zien dat naast de
kruisridder die in de middeleeuwen dood en verderf zaaide en de jihadist
die dat tegenwoordig doet, er in religies ook altijd een Jezus of een
Boeddha is geweest, pleitend voor vrede en verzoening. |
|
Ze toont
bovendien aan dat de onderliggende motieven voor het gebruik van geweld
vaak heel weinig met religie te maken hebben, maar sociaal, economisch
en politiek van aard zijn. Daarmee corrigeert ze het overheersende beeld
dat religies de schuld zijn van het grote bloedvergieten in de
geschiedenis.
Karen Armstrong, In naam van God – Religie en geweld [vert. van:
Fields of Blood].
Prijs:€ 24,90. ISBN: 978.90.234.8877
|
|
De problematiek rond de sojateelt
Het oosten van Paraguay is in enkele tientallen jaren bijna geheel
ontbost ten behoeve van de sojateelt. Nederland is na China de grootste
soja-importeur ter wereld en zet dit af bij de veehouderij. De gevolgen
zijn gigantisch! Unieke flora en fauna verdwijnen en lokale boeren
worden van hun land verdreven. Zij die het gelukt is om vast te houden
aan het stukje land tussen de sojavelden, ondervinden de schadelijke
gevolgen van intensief pesticidegebruik en verandering van het klimaat.
De Campesinos (lokale boeren) die zelf ecologisch werken, trekken
in toenemende mate op tegen de drijvende krachten achter de sojateelt.
Milieudefensie spant zich in om in Nederland lokaal geproduceerd veevoer
te stimuleren. Helaas is de problematiek rond de sojateelt hier nog
weinig bekend. Dat maakt het lastig om dit onderwerp op de politieke
agenda te krijgen.
|
|
|
UBUNTU
Een antropoloog had een spel voorgesteld
aan kinderen van een Afrikaanse stam.
Hij had een mand met lekkers onder een boom neergezet
en tegen de kinderen gezegd
dat wie daar het eerst zou zijn dat lekkers mocht meenemen.
Toen hij riep: “Rennen.”
Namen zij elkaar bij de hand en zijn samen gaan rennen.
Daarna zaten zij samen te genieten van al het lekkers.
Toen hij hun vroeg waarom ze het zo hadden gedaan.
Antwoordden zij: “UBUNTU”.
UBUNTU betekent in de cultuur van de Xhosa:
“Ik ben, omdat wij zijn.”
Uma-Xhosa is een volk in Zuid-Afrika.
Nelson Mandela behoorde tot deze stam.. |